افول یک خبرنگار

افول یک خبرنگار
شیدا آریایی پور

داستان کاسه های داغ تر از آش حکایت افرادی است که در ظاهر همراه و در کنار مردم ایران برای بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی آنها تلاش می کنند اما در پنهان آتش به خرمنی می زنند که ضایعه و فاجعه آن تنها دامن مردم و جوانان این مرز و بوم را می گیرد.
سخن از مسیح علی نژاد و افرادی شبیه اوست که با رفتارها و گفتارهای نابخردانه و مغرضانه خود، بلای جان خانواده های ایرانی شده و جوانان احساسی را که خسته از وضعیت اقتصادی و اجتماعی هستند به خیابان ها کشانده و فجایع آبان 1401 را رقم زدند.
بسیاری از اتفاقات بد سال گذشته برای جامعه ایرانی در بستر سخنان و موضع گیری های امثال مسیح علی نژاد شکل گرفته و آثار آن هنوز هم در جامعه ما دیده می شود. فردی که از گمنامی به یکباره در رسانه های فارسی زبان خارج از کشور با سخنان تند و آتشین خود ظاهر شد و آثار مخربی را بر جامعه ما برجای گذارد.
در این میان عده ای جان خود را از دست دادن، جوانان بسیاری آسیب دیدند و تنها دستاورد اتفاقات سال گذشته، از هم گسیختگی اجتماعی و دوری بخش های زیادی از جامعه با یکدیگر شد.
اینکه خون بسیاری از این جوانان بر گردن مسیح علی نژاد است، سخن گزافی نیست، زیرا در شرایطی که جامعه ملتهب آن روزهای ایران نیازمند آرامش بود، سخنان و موضع گیری های وی سبب شد تا بسیاری از جوانان که امکان تمیز دادن سره از ناسره را نداشتند وارد فضایی ملتهب شوند و جمعی از آنان آسیب های جدی ببینند و برخی جان خود را نیز از دست بدهند.
در این اتفاقات جمع زیادی از مردم نیز بودند که با بلوغ فکری بالای خود وارد آشوب ها نشده و حساب خود را از آنها جدا کردند اما برخی جوانان احساسی به حسب شرایط سنی و نبود درک و آگاهی لازم در دام سخنان مسیح علی نژاد افتادند و تا امروز شاهد آسیب های فراوان حضور آنها در اتفاقات آبان ماه 1402 هستیم.
باید به امثال مسیح علی نژاد ذکر این نکته یادآوری شود که مردم ایران گرچه مشکلات بسیاری در حوزه های اقتصادی و اجتماعی را تحمل می کنند اما نیازی به توصیه های فردی در هزاران کیلومتر آنطرف تر ندارند و خود می توانند با تصمیمات درست و انتخاب های اصلح مسیر خود را اصلاح و روند پیشرفت را طی نمایند.
در این میان عدم رسیدگی مسئولان به مشکلات معیشتی و اقتصادی جامعه و تحقق نیافتن وعده ها نیز سبب شده تا بسیاری از مردم با مشکلات عدیده ای مواجه باشند و بسیاری از خانواده ها در سایه مشکلات اقتصادی از هم پاشیده و جامعه با بحران چند دستگی مواجه شود.
تا کی باید وعده ها محقق نشود و مردم درگیر مشکلات پیش افتاده ای باشند که به راحتی قابل حل هستند. چرا مسئولان با وجود درک و شناخت از مشکلات مردم پا پیش نمی گذارند و اجازه می دهند کارد به استخوان رسیده و مشکلات اینچنین در دل جامعه ظهور کند.
نیاز است تا مسئولان دولتی و قانونگذاران در مجلس در آستانه سال نو آستین ها را بالا بزنند و اجازه ندهند تا تحرکات افرادی نظیر مسیح علی نژاد روح و جان مردم را به بازی بگیرد و گرهی که می شود با دست باز کرد با دندان باز نمود.
نکته دیگری که باید به جوانان متذکر شد این است که الگو برداری از غرب و جاذبه های آن نباید باعث شود تا فرهنگ و هویت ایرانی به فراموشی سپرده شود. این روزها با نگاهی در محیط اجتماع می بینیم که برخی از جوانان با پوشش های نامتعارف در سطح شهرها حضور دارند که اصلا با فرهنگ و عرف جامعه ایرانی همسویی ندارد. همین غرب که مامن و الگوی برخی جوانان است برای خود چارچوب های مشخصی دارد و به طور مثال در ساختار اجتماعی و فرهنگی خاندان سلطنتی انگلستان شاهد هستیم که هیچ کدام از خاندان سلطنتی نمی توانند و بهتر است بگوییم حق ندارند از چارچوب های فرهنگی و اخلاقی تعریف شده پا را فراتر گذاشته و آزادانه از هر پوشش و آرایشی استفاده نمایند. پس بهتر است اگر قرار بر الگو برداری از غرب است، از بخش های مثبت و اخلاقی آن استفاده شود تا جامعه ایرانی بیش از این از فرهنگ غنی خود دور نشود.
اگر چنین باشد و مردم و مسئولان وظایف خود را به درستی ایفا کنند، القائات و سخنان امثال مسیح علی نژاد نمی تواند بین آنها اختلاف نظر ایجاد کرده و سقوط علی نژادها را شاهد خواهیم بود.