تکرار اشتباه با امنیتی شدن حجاب و عفاف

تکرار اشتباه با امنیتی شدن حجاب و عفاف

ابوذر غلام نژاد
پژوهشگر جامعه شناسی

به باور عده‌ای منافع عمومی برای برخی مسئولین کشور که اتفاقا الان مجلس و دولت را در اختیار دارند فاقد موضوعیت است.
باتوجه به تصمیمات خطایی که غلط بودنشان بر هیچکس پوشیده نیست و عبث بودن آن در بستر تجارب تاریخی بر هیچ عقل سلیمی پنهان نمی باشد می‌توان گفت؛ طیفی که قدرت را در دست دارد نه تنها به منافع عمومی بلکه به مصالح سیاسی هم بی توجه هست و چنان مست امروز هستند که برای آینده حتی نیم نگاهی هم ندوخته‌اند .
در روز گذشته بود که برخی از اجرای با قدرت و محکم و جدی طرح عفاف و حجاب سخن گفتند بی آنکه به صدای کارشناسان و نهیب دلسوزان کشور گوش دهند.

خیلی دور نشدیم از آن زمانی که بخاطر رفتن زنان به استادیوم آزادی تهران درگیری بین زنان و پلیس روی داد . اسپری فلفل و آسیب دیدگی ها در سراسر کشور به بحث روز بدل شد. اما هر آدم عاقلی می‌فهمید که این مطالبه وجه مشروعی داشته و در بین مردم کشور محدودیت قائل شدن برآن هیچ توجیهی ندارد پر واضح بود که روند رخدادها به سمتی می رود که زنان در ورزشگاهها را فتح خواهند کرد.

در حالیکه فدراسیون فوتبال کشور از هیچ دروغ و نمایشی دریغ نمی کرد تا سر فدراسیون جهانی فوتبال (FIFA) کلاه بگذارد و از تفاوتهای فرهنگی، آماده نبودن زیرساخت در ایران سخن می گفت و بعد عقب نشینی کرد اینبار با آوردن زنان بصورت گزینشی به ورزشگاه و نمایش هایی از این می خواست به اینفانتینو این دروغ را قالب کند که زنان ما آزادانه به ورزشگاه می روند.
یکبار هم بصورت آزمایشی زنان را به تعداد ۵۰۰ نفر به استادیوم راه دادند که البته صدای اعتراض برخی از علما و بزرگان دین هم درآمد و به دولت وقت بشدت انتقاد کردند که چرا زنان به ورزشگاه راه یافته اند.
اما خوشبختانه زیرساخت ها آماده شد ( رییس فدراسیون در آن موقع زیرساخت ها را تنها نبود توالت اعلام کرد) و زنان بی هیچ مشکلی به ورزشگاه می روند . نمونه اخیر آن حضور زنان تبریزی در ورزشگاه و حمایت از تیم محبوب شان تراکتور بود.

مشخص است که زیرساختها آماده هم نمی شد، باز زنان به ورزشگاه می رفتند و این مقاومت سیاسیون و دولت کلر عبثی است که البتع مومن باید از آن پرهیز کند.

مطالبه عامی از سوی زنان و مردان مطرح بود و اکثریت جامعه هم آن را مشروع می دانستند و جز عده ای معدود اما قدرتمند، توجیهات دینی هم قااطبه مردم را قانع نکرد.

تاریخ چهل ساله ما چه می گوید؟

این اتفاق در تاریخ چند دهه اخیر در خصوص برخی مسائل دیگر هم روی داده است که متاسفانه عبرتی برای برخی سیاستگزاران فراهم نساخته است و یا اینکه بشدت علاقه مند هستند که از یک سوراخ بارها گزیده شوند.
بحث مانتو در انتهای دهه ۶۰ و ابتدای دهه ۷۰، حرام بودن شطرنج ، ممنوع بودن فوتبال دستی، تیله بازی بچه ها، کتابهای شریعتی، مراودات اجتماعی زن و مرد جوان، ماهواره و ویدئو و … . حکومت و دولتها برای این مسائل هزینه های زیادی پرداخت کرده اند. اما گویی برخی هنوز نمی‌خواهند درس بگیرند که پاسخ های کهنه به سوالات جدید بحران می آفریند.
برخورد با پدیده ای مورد قبول در اجتماع با استفاده از دین موجب آسیب به دین و وهن اسلام می شود و ثانیا عبث بودن چنین برخوردی هم کاملا مشخص است و عاقل بر عمل عبث مصّر نباید باشد .

حال صحبت از اجرای طرح عفاف و حجاب با قدرت و حدت و شدت شاید اذهان برخی اندک از طرفداران یک طیف سیاسی را نوازش دهد اما تکرار همان اشتباهات تاریخی است البته این بار بر روی بستری نه چندان محکم.

بحث حجاب و عفاف در جامعه ما بانی شکافی در ارتباط بین دولت و ملت شده که ترمیم نیافته است و تاکید بر کاری که مردم حداقل در نوع مواجه نظام سیاسی با آن مشکل دارند لجاجت تعبیر می شود نه اقتدار و این سیاست، مقاومت خواهد آفرید نه تبعیت.

در پایان باید بگویم، بعد از روی دادن بحران، بفکر چاره افتادن از بیخردی است، آن زمان که سالها و بارها یک رویکرد نتایج غلط به بار آورده است تکرار آن تنها حماقت است نه اشتباه.