حمله تجاوزکارانه و عمدی رژیم اسرائیل به بیمارستان‌ها جنایت جنگی است

هیبت الله نژندی منش/اقدام تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی علیه کشورمان که با حمایت و مشارکت ایالات متحد آمریکا، برخی از دولت‌های اروپایی و آژانس بین المللی انرژی اتمی انجام شده است علاوه بر این که خود به‌عنوان اقدام تجاوزکارانه موجد مسئولیت بین المللی دولت‌های مزبور و آژانس است، به‌عنوان جنایت تجاوز نیز مسئولیت کیفری مباشران، آمران، معاونان و هر کسی را که به هر نحوی نقش داشته است، به همراه دارد.

این جنایت بین المللی منجر به ارتکاب جنایات جنگی نیز شده است. تردیدی نیست که اقدام تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی آغازگر یک مخاصمه مسلحانه بین المللی است. رژیم صهیونیستی چه در غزه، لبنان، یمن و چه در ایران از یک الگوی مشخص تبعیت می کند: حمله به اشخاص و اموال غیرنظامی.

نمی توان گفت کشتن غیرنظامیان یا حمله به بیمارستان‌ها، زیرساخت‌ها، ساختمان صدا و سیما و امثال آن یک صدمه جانبی است. با بررسی رویه این رژیم در جنگ های مختلف می توان به این الگوی رفتاری رژیم پی برد.

از جمله اماکن غیرنظامی که رژیم در حملات تجاوزکارانه خود عامدانه و هدفمند مورد هدف قرار داد بیمارستان‌ها هستند. منصرف از نام یا شمار بیمارستان‌ها، می‌توان گفت که همه بیمارستان‌هایی که مورد حمله قرار گرفتند غیرنظامی بودند. از منظر حقوق بین الملل، بیمارستان‌ها به منزله اموال فرهنگی و حمایت شده محسوب می شوند. بنابراین نباید مورد حمله قرار گیرند.

حملات عمدی علیه اماکن مذهبی، آموزشی، هنری، علمی، بناهای تاریخی، بیمارستان‌ها به شرط این که اهداف نظامی نباشند (قسمت نهم جزء ب بند ۲ ) جنایت جنگی محسوب می شود.

«بیمارستانهای غیرنظامی تحت هیچ شرایطی نباید مورد حمله قرار گیرند بلکه همیشه باید مورد احترام و حمایت طرف‌های مخاصمه باشند.» (ماده ۱۸ کنوانسیون چهارم ژنو ۱۹۴۹). در صورتی که این بیمارستان‌ها مورد حمله قرار گیرند، نقض شدید کنوانسیون و در نتیجه جنایت جنگی است.

در بند دوم ماده ۸ اساسنامه دیوان بین المللی کیفری نیز حمله به بیمارستان‌ها به عنوان جنایت جنگی تلقی شده است. از این رو می توان گفت اقدام رژیم صهیونیستی از یک طرف نقض تعهد بین المللی این رژیم به موجب حقوق بین الملل و در نتیجه عمل متخلفانه بین المللی ارتکابی منتسب به این رژیم و موجد مسئولیت بین المللی این رژیم است.

از طرف دیگر، این حملات نقض شدید کنوانسیون چهارم ژنو محسوب می‌شود که خود جنایت جنگی است و در نتیجه موجد مسئولیت کیفری فردی برای نخست وزیر، وزیر دفاع، رئیس ستاد ارتش، فرمانده نیروی هوایی و خلبان یا عامل اجرای حمله است.

به علاوه کسانی که در طراحی و اجرای این حملات همچنین تامین سلاح و تامین مالی و اطلاعاتی آن نقش داشتند دارای مسئولیت هستند.

به نظر می‌رسد در همه این حملات علاوه بر مقامات و فرماندهان نظامی و نظامیان رژیم، رئیس جمهور آمریکا، فرمانده نیروهای آمریکایی در منطقه و مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز دارای مسئولیت هستند.

نه تنها محاکم کشورمان به عنوان محل ارتکاب جنایت، بلکه محاکم دولت‌های دیگر – البته به شرط وجود الزامات اعمال صلاحیت جهانی- نیز به موجب صلاحیت جهانی ملزم به رسیدگی به این جنایات هستند.

به موجب ماده ۱۹ کنوانسیون چهارم: حمایت از بیمارستان‌های غیرنظامی نباید متوقف شود مگر این که خارج از تکالیف انسان دوستانه خود به ضرر دشمن اقدام کنند.

این واقعیت که بیماران یا مجروحان نیروهای مسلح در این بیمارستان‌ها بستری می‌شوند یا حضور سلاح‌های کوچکی که از این رزمندگان گرفته شده و هنوز به مرجع مقتضی تحویل داده نشده نمی‌تواند به عنوان اقدامات صدمه زننده به دشمن تلقی شوند که در نتیجه مجوزی برای حمله به بیمارستان باشد.

حتی در فرضی که بیمارستانی از تکالیف انسان دوستانه خود خارج شود و اقدامی مضر برای دشمن انجام دهد، نیروهای مسلح دشمن موظف هستند هشدار مقتضی را بدهند و سپس مهلت معقولی داده شود تا بیمارستان تخلیه شود؛ بنابراین در صورتی که هیچ هشداری داده نشده باشد حمله به بیمارستان غیرقانونی و جنایت جنگی است. همه بیمارستان‌های مستقر در قلمرو طرف‌های مخاصمه مسلحانه بین المللی مشمول این حمایت هستند.

به علاوه ذکر این نکته ضروری است که ضرورت نظامی را نمی‌توان برای توجیه حمله به بیمارستان‌های غیرنظامی اعمال کرد همچنین اموالی که به طور عام مشمول حمایت کنوانسیون ۱۹۴۹ هستند شامل بیمارستان‌های غیرنظامی، هواپیماهای پزشکی و آمبولانس‌ها می‌شوند.

تا آنجا که از بیمارستان‌های ایرانی قربانی حملات رژیم صهیونیستی اطلاع داریم می‌توان گفت این بیمارستان‌ها به ذات غیرنظامی هستند و هیچ اقدامی خارج از تکالیف انسان دوستانه خود به ضرر رژیم انجام ندادند. به عبارت دیگر از این بیمارستان‌ها به عنوان مکانی برای حمله به دشمن استفاده نشده است.

نکته جالب این است که حمله تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی به کشورمان به طور کلی و حمله عامدانه و غیرقانونی به بیمارستان‌های کشورمان با واکنش هیچ کشور اروپایی رو برو نشد. با این حال اصابت امواج ناشی از اصابت موشک های ایران به تاسیسات نظامی و اطلاعاتی رژیم به بیمارستانی که در مجاورت این تاسیسات بود برخی از کشورهای لال شده اروپایی از جمله دانمارک را به حرف آورد. این رویکرد اروپایی ها را صرفا می‌توان نفاق و رویکرد گزینشی در اجرای حقوق بین الملل دانست.