«روحانی» و «ظریف» الگویی هدفمند برای سیاسی سازی بحران ها

«بشارت نو » از بازی «قالیباف» در زمین تندروها گزارش می‌دهد:
پیمان جهانیان/ پس از فعال شدن مکانیسم ماشه موضوع برجام و پیامدهای آن دوباره به محل مناقشه در بین جریان های سیاسی کشور تبدیل شد و در حالی که دولتمردان دولت های یازدهم و دوازدهم برجام را یک موفقیت می دانند اما در جریان مقابل مشکلات امروز کشور را ناشی از پیامدهای برجام می داند.وضعیت اما زمانی پیچیده شد که قالیباف از صندلی ریاست مجلس به روحانی و ظریف حمله کرد.
رئیس مجلس در نطق پیش از دستور خود گفت: در همین راستا لازم میدانم انتقاد صریح خود را نسبت به مواضع رئیس جمهور و وزیرخارجه‌ اسبق مان اعلام کنم که دقیقاً در شرایطی که مسیر همکاری های راهبردی ما با کشور روسیه در حال پیشرفت است با مواضع خود به این مسیر لطمه زدند.
اظهاراتی که با واکنش حسام الدین آشنا مشاور دولت روحانی مواجه شد و وی گفت تا آنجا که می‌دانیم آقای روحانی اخیراً در باره روسیه بیانی نداشته‌اند. آشنا همچنین در پیام توییتری خود نوشته است که “جمع بستن چین و روسیه در مواضع و تحلیل‌های مسئولان نظام، شایسته نیست.
آشنا چند روز پیش نیز در شبکه اجتماعی ایکس بدون اشاره مستقیم به گروه یا شخص خاصی نوشت: زبان روحانی و ظریف را باز نکنید. ضرر می‌کنید.
گفتنی است که چندی پیش لاوروف مدعی شده بود که اسنپ‌بک ساخته‌ی ظریف بود. ظریف نیز امروز پاسخ ادعاهای لاوروف را داده و او را به خلاف گویی متهم کرد.
احمد زیدآبادی نیز در این زمینه در کانال تلگرامی‌اش نوشت: کاش آقای قالیباف توضیح می‌داد که چگونه دو مقام “اسبق” که در حال حاضر هیچ سمت رسمی ندارند، صرفاً با اظهارنظر خود به “مسیر همکاری راهبردی با روسیه لطمه زدند”؟ظاهراً مشکل دیگری وجود دارد، چون در هیج کجای عالم اظهارنظر مقام‌های سابق و اسبق کمترین لطمه‌ای به همکاری دولت‌ها با دولت‌های دیگر وارد نمی‌کند.
یا روس‌ها سکوت شهروندان ایرانی در برابر سیاست‌های کرملین را شرط همکاری با جمهوری اسلامی دانسته‌اند؟ اگر اینطور باشد که خیلی معنای زشت و زننده و غیرشرافتمندانه‌ای دارد، چون به مثابه شنیع‌ترین رابطۀ استعماری و تحت‌الحمایگی است! و اگر اینطور نباشد، چرا باید اظهارنظر دو مسئول اسبق که فعلاً موقعیت شهروندان عادی را دارند، به مسیر همکاری لطمه بزند؟وضعیت وارونه‌ای حاکم است! آنها که مسئولیت رسمی دارند، برای هر نوع اظهارنظر متضاد با سیاست‌های رسمی آزادند و آنان که هیچ مسئولیت رسمی ندارند، باید مراقب تک تک واژه‌های خود باشند.

ظریف درباره روسیه چه گفته بود؟
محمدجواد ظریف در واکنش به اتهام سرگی لاوروف وزیرامورخارجه روسیه مبنی بر اینکه اسنپ بک ابتکار او بوده، پاسخ داد و گفت: «نه تنها اسنپ بک برای روزهای آخر مذاکرات نبود بلکه اختصاص به گفت وگوهای بین بنده و جان کری وزیر خارجه آمریکا نیز نداشت. آقای لاوروف و فرانسوی‌ها پیشنهادی در مورد وضعیت قطعنامه‌های گذشته شورای امنیت علیه ایران دادند که خیلی بد بود . یک روز دیدیم آقای کری کاغذی در دست و پیشنهادی دارد مبنی بر اینکه بیاییم قطعنامه‌ها را 6 ماه 6 ماه تعلیق کنیم یعنی هر شش ماه باید می‌رفتیم به شورای امنیت. به کری گفتم این چه پیشنهادی است که آورده‌ای؟ به عقل و شعور من توهین می‌کنی؟ گفت نه من به شعور تو توهین نمی‌کنم این را رفیقت لاوروف داده است!… در ژنو 2 که هنوز امتیاز کافی نگرفته بودیم، لاوروف شامپاین آورده بود که توافق شود… روسیه دو تا خط قرمز داره. اول اینکه ایران نباید هیچ وقت با دنیا روابط آرام داشته باشد و دوم اینکه نباید با دنیا به درگیری برسد. باید در همین حالت ساکن بماند.. چون هروقت ما خواستیم مذاکره کنیم روسیه بازی درآورده است… اگه بخواهیم با دنیا روابط عادی داشته باشیم روسیه پشتمون رو خالی می‌کند…». پس از این اظهارات که با هجمه تندروها مواجه شد.
ظریف در صفحه شخصی خود در فضای مجازی، نوشت: هفته گذشته متن مستدل و متوازنی را برای حمایت از روابط همسایگی و همکاری‌های بین‌المللی در کنار روشنگری در برابر سوءاستفاده‌های مغرضانه از اظهارات یک همکار قدیمی تهیه کرده بودیم و قصد داشتیم در روز یکشنبه و پس از اجرایی شدن بند ۸ قطعنامه ۲۲۳۱ آن را منتشر کنیم.در این میان، پنجشنبه شب گذشته و در جلسه‌ای که از مدت‌ها قبل تنظیم شده بود، به احترام پرسش چندین نفر از حضار، ناگزیر از ارائه توضیحات مختصری شدم.پس از آن به توصیه دوستان و بزرگان، از انتشار متن مزبور خودداری کردم و در طول هفته گذشته در برابر موج گسترده هجمه سازماندهی‌شده، که برغم توصیه‌ها هنوز ادامه دارد، به صورت یکجانبه سکوت کرده‌ام تا خدشه‌ای به منافع ملی وارد نشود.
تلاش تندروها برای عبور از بحران با حمله به رقیبواقعیت این است که تحرکات روزهای اخیر علیه حسن روحانی و محمدجواد ظریف، به‌ویژه پس از بازگشت موضوع قطع‌نامه‌های شورای امنیت به جریان اخبار و
تحلیل‌های سیاسی و رسانه‌ای، بیش از آنکه ناشی از نقد واقعی تصمیمات یا عملکرد آنان باشد، بخشی از یک استراتژی سازمان‌یافته برای مقصرنمایی و کاهش وزن این دو چهره در افکار عمومی و عرصه سیاست کشور است.به عبارت دیگر، تلاش می‌شود تا روحانی و ظریف به‌عنوان «بانیان وضع موجود» در ذهن جامعه جا بیفتند، صرف‌نظر از آنکه بسیاری از تصمیمات اتخاذشده محصول تعاملات پیچیده داخلی و فشارهای بین‌المللی بوده است.حادثه تلخ سقوط هواپیمای اوکراینی، پرونده برجام و اختلافات درباره مکانیسم ماشه، همه در کنار هم ابزارهایی شده‌اند تا این دو شخصیت سیاسی به سیبل نقد و حمله بدل شوند. هر یک از این رویدادها به‌تنهایی ممکن است قابل تحلیل و بررسی باشد، اما کنار هم قرارگرفتن آنها در فضای رسانه‌ای و سیاسی، الگویی هدفمند از «سیاسی‌سازی بحران» را نشان می‌دهد.
این استراتژی، هم‌زمان با تحرکات رسانه‌ای، به هدف کاهش اثرگذاری سیاسی و اجتماعی این دو چهره طراحی شده است. درواقع، هدف اصلی صرفا نقد عملکرد یا بحث‌های حقوقی نیست، بلکه کاهش وزن سیاسی روحانی و ظریف در معادلات آینده و محدودسازی نقش آنها در تصمیم‌گیری‌های راهبردی کشور است. این مسئله نشان می‌دهد که سیاست داخلی ایران، علاوه بر مواجهه با چالش‌های بین‌المللی، با فرایندهایی از «سیاسی‌سازی شخصیت‌ها» نیز روبه‌رو است که هدف آن تغییر توازن قدرت در عرصه سیاست و مدیریت افکار عمومی است.