زجرکشی اسرای فلسطینی در زندان های مخفی اسراییل

«سی ان ان» درباره رفتار غیرانسانی ارتش اسراییل با زندانیان افشاگری کرد:

زجرکش شدن اسرای فلسطینی در زندان های مخفی اسراییل

شاهد هاشمی زاده، مترجم/ یک اسراییلی که در پایگاه نظامی سده تیمن در صحرای نقب که به زندانیان فلسطینی ربوده شده از غزه اختصاص یافته، شاغل بود از صحنه ای عکس گرفت که همچنان از یادآوری آن آزار می بیند. وی مردانی را دید که به طور ردیفی با لباس های خاکستری ورزشی روی زیراندازهای نازک نشسته اند، دور آنها حصارهای سیم خاردار بود.

دست آنها از پشت بسته شده بود و روی چشممشان هم چشم بند بود، سرهایشان زیرنورافکن ها به پایین خم بود. وی به خبرنگار سی ان ان گفت که بوی تعفن هوا را پرکرده بود و مردان دربند زیرلب باخود زمزمه می کردند چون از صحبت کردن با یکدیگر منع شده بودند. آنها مجبور بودند همانطور صاف بنشینند و اجازه نداشتند حرف بزنند یا به اطراف سربچرخانند.

او افزود: به سربازان دستورداده بودند به زندانی ها به عربی “خفه یا ساکت باشید” با صدای بلند بگویند. افرادی هم که به نظرسربازان مشکل ساز بودند به شدت مجازات می شدند. خبرنگار سی ان ان با سه افشاگر که در پایگاه سده تیمن به همراه فلسطینی های بازداشتی بودند صحبت کرد.تصویری که آنها درخلال صحبت های خود باخبرنگار سی ان ان از آن زندان ترسیم کردند بسیار مخوف بود. آنها از پزشکانی گفتند که دست و پای زندانیان را که بعلت بستن های متوالی عفونت کرده بود قطع می کردند. این اقدامات توسط افرادی صورت می گرفت که عموما صلاحیت پزشکی نداشته یا نوآموز بودند و همین موضوع سبب شهرت آنجا به بهشت کارآموزان شده بود. افشاگران گفتند هوا پر بود از بوی تعفن زخم های عفونی که مسئولان بازداشتگاه به آن اعتنایی نمی کردند.

بر اساس گزارش‌ها، این مرکز در 28 کیلومتری مرز غزه به دو بخش تقسیم شده است: سوله هایی که حدود 70 زندانی فلسطینی در آن تحت محدودیت‌های فیزیکی شدید قرار گرفته بودند و یک بیمارستان صحرایی که در آن زندانیان زخمی پوشک شده به تخت‌های خود بسته شده و از طریق نی تغذیه می شدند.

یکی از افشاگران که به عنوان پزشک در بیمارستان صحرایی این مرکز کار می کرد، گفت: زندانی‌ها را از هر چیزی که شبیه انسان باشد، تهی کرده‌اند. ضرب و شتم برای جمع آوری اطلاعات انجام نمی شد. آنها برای انتقام زندانیان را شکنجه می کردند. نیروهای موسوم  به نیروهای دفاعی اسرائیل در پاسخ به درخواست سی‌ان‌ان برای اظهارنظر در مورد گزارشها در بیانیه‌ای ادعا کرد: “ارتش اسرائیل از رفتار مناسب با بازداشت‌شدگان اطمینان می‌دهد. هر گونه ادعای سوء رفتار توسط سربازان ارتش اسرائیل مورد بررسی و رسیدگی قرار می گیرد. در موارد لازم، تحقیقات بخش تحقیقات جنایی ارتش  زمانی آغاز می‌شود که گمان به  سوء رفتاری وجود داشته باشد.”

ارتش اسرائیل مستقیماً گزارشهای مربوط به عریان کردن زندانیان یا نگهداری آنها در پوشک را رد نکرد. ولی مدعی شد که زندانیان، لباس های خود را پس از اینکه ارتش اسرائیل تشخیص داد که آنها هیچ خطر امنیتی ندارند، پس می گیرند. پس از اعتراض گروه های حقوق بشر اسرائیلی و فلسطینی در مورد شرایط آنجا، گزارش هایی از درسده تیمن در رسانه های اسرائیلی و عربی منتشر شد. اما  شهادت کارکنان اسرائیلی‌ زندان که از بدرفتاری با اسرا گواهی می دهند و اظهارات مکرر دولت اسرائیل مبنی بر اینکه طبق رویه ها و قوانین پذیرفته شده بین المللی عمل می کنند، تردیدها را مبنی برصحت داشتن اتفاقات سده تیمن افزون تر می نماید .یک تیم خبری سی ان ان، که  تظاهرات کوچک فعالان اسرائیلی در خارج از آنجا را پوشش می دادند برای  30 دقیقه مورد بازجویی تیم امنیتی اسراییل قرار گرفت. آن فعالان خواهان بسته شدن این زندان بودند. تیم امنیتی مذکور، فیلم‌ها و عکسهای خبرنگار CNN را نیز کنترل کردند. اسرائیل اغلب خبرنگاران، حتی روزنامه نگاران خارجی را در مورد مسائل امنیتی، تحت سانسور نظامی قرار می دهد. ارتش اسرائیل پس از حمله به غزه، سه پایگاه نظامی را به اردوگاههای مخفی نگهداری اسرای فلسطینی تبدیل کرده است. این اردوگاهها، سده تیمن در صحرای نقب، آناتوت و عوفر در کرانه باختری هستند. این اردوگاه ها بخشی از زیرساخت های اجرای  قانونی است که قبلا در کنست تصویب شده و به ارتش اختیار می دهد در چارچوب آن شبه نظامیان مظنون را به هر شکلی در بازداشت نگه دارد. این قانون به ارتش اجازه می‌دهد تا افراد را به مدت 45 روز بدون حکم بازداشت بازداشت کند و پس از آن باید آنها را به سیستم زندان رسمی اسرائیل انتقال دهد، دراین اردوگاهها بیش از 9000 فلسطینی در شرایط اسف باری در حبس هستند.

دو انجمن اسرای فلسطینی گفتند که 18 فلسطینی از جمله جراح برجسته غزه، دکتر عدنان البرش، در اسارت اسرائیل در این اردوگاهها جان باختند. اردوگاه های بازداشت نظامی یک نقطه جداسازی در طول دوره بازداشت عمل می کنند. پس از بازداشت در اردوگاه ها، کسانی که مظنون به ارتباط با حماس هستند به IPS منتقل می شوند، در حالی که کسانی که ارتباط آنها منتفی شده است آزاد می شوند. “سی ان ان” با بیش از ده ها زندانی سابق غزه مصاحبه کرد که از آن اردوگاه ها آزاد شده اند. آنها گفتند که نمی توانند محل نگهداری خود را شناسایی کنند، زیرا در بیشتر مدت بازداشت، چشمشان بسته بوده و با دنیای خارج ارتباطی نداشتند.

روزهایمان پر از دعا و اشک و نیایش بود

دکتر محمد الریان با اشاره به دوران بازداشت خود درآن مرکز نظامی گفت: «منتظر شب بودیم تا بتوانیم بخوابیم. سپس منتظر صبح بودیم، به این امید که وضعیت ما تغییر کند.»

الریان، یک فلسطینی با تابعیت بوسنیایی است و سرپرستی  واحد جراحی بیمارستان اندونزی شمال غزه را بر عهده داشت، یکی از اولین بیمارستان هایی که در حین انجام حملات هوایی، زمینی و دریایی اسرائیل تعطیل شد و مورد حمله قرار گرفت. او گفت که او در 18 دسامبر در خارج از بیمارستان الاهلی شهر غزه، جایی که پس از گریز از مهلکه بمباران بیارستان قبلی در آنجا کار می کرد توسط ارتش اسراییل دستگیر شد. او می گوید کاملا برهنه اش کرده اند و چشمها و دست هایش را بسته اند و به کامیونی منتقل کردند. جایی که زندانیان تقریبا برهنه روی هم انباشته شده بودند و آنگاه به اردوگاه آورده شدند. این پزشک به مدت 44 روز در شرایط بد در بازداشتگاه نظامی نگهداری شده است . او می گوید :روزهای ما پر از دعا، اشک و نیایش بود. این سبب کاهش عذاب ما می شد .ما گریه کردیم و گریه کردیم و گریه کردیم. ما برای خودمان گریه کردیم، برای ملتمان گریستیم، برای جامعه مان گریستیم، برای عزیزانمان گریه کردیم. ما برای هر چیزی که از ذهنمان می گذشت گریه می کردیم. یک هفته پس از زندانی شدن او، مقامات اردوگاه به او دستور دادند که به عنوان یک واسطه بین نگهبانان و زندانیان عمل کند، نقشی که در زبان عربی شاویش به معنی سرپرست  شناخته می‌شود .به گفته افشاگران اسرائیلی، یک شاویش معمولاً یک زندانی است که پس از بازجویی از اتهام ارتباط با حماس پاک شده است. ارتش اسرائیل بازداشت غیرضروری یا استفاده از آنها برای مقاصد ترجمه را تکذیب کرد. آنها در بیانیه ای گفتند: اگر دلیلی برای ادامه بازداشت وجود نداشته باشد، بازداشت شدگان به غزه بازگردانده می شوند. الریان می گوید که پس از رفع اتهام  از ارتباط با حماس، چندین هفته به عنوان شاویش خدمت کرد. افشاگران همچنین گفتند که شاویش تبرئه شده مدتی واسطه بوده است. به گفته شاهدان عینی، آنها معمولاً به زبان عبری مهارت دارند و به آنها امکان می دهد تا دستورات نگهبانان را به زبان عربی به بقیه زندانیان برسانند. الریان گفت که امتیاز ویژه ای به او داده شد چشم بند او را برداشتند و این خود شکنجه دیگری بود چون مجبور بودم ببینم بقیه چطور عذاب می کشند. وقتی چشم بندم را برداشتند، می‌توانستم میزان تحقیر شدن دیگران را ببینم… می‌توانستم ببینم آنها ما را نه انسان، بلکه از حیوان پست تر می دیدند.

او گفت: زندانی که مرتکب جرمی مانند صحبت کردن با دیگری می‌شد، مجبور بود برای ساعت هایی دست‌هایش را بالای سرش بلند کند. گاهی اوقات دستان زندانی را با سیم به فنس ها می‌ بستند تا مطمئن شوند که از آن خارج نمی شود. برای کسانی که چند بار با دیگری صحبت می کردند یا حرکتی خلاف مقررات آنجا انجام می دادند، مجازات شدیدتر بود. به گفته دو افشاگر و الریان، نگهبانان اسرائیلی گاهی اوقات یک زندانی را به منطقه ای خارج از محوطه می بردند و او را به شدت مورد ضرب و شتم قرار می دادند. یک افشاگر که به عنوان نگهبان کار می کرد، گفت: مردی را دیده که از ضرب و شتم، دنده هایش بیرون زده بود و برخی استخوان ها انگار شکسته بود.

آن افشاگر و الریان یک بازرسی عادی را توصیف کردند، زمانی که نگهبانان سگ‌های بزرگ را به روی زندانیان در خواب رها می‌کردند و در حین ورود نیروها، یک نارنجک صوتی را در محوطه منفجرمی کردند. الریان این را «شکنجه شبانه» نامید. الریان گفت: «در حالی که ما روی شکم دراز کشیده بودیم سگ ها بالای سرمان این سو و آن سو می رفتند. همان افشاگر عملیات بازرسی را با همان جزئیات دلخراش بازگو کرد. این یک یگان ویژه پلیس نظامی بود که به اصطلاح جست و جو را انجام می داد. اما واقعاً این بهانه ای بود برای کتک زدن و شکنجه. وضعیت وحشتناکی بود. فریادهای زیادی شنیده می شد و سگ هایی که مدام پارس می کردند.

ابراهیم یاسین 27 ساله که از یادآوری آنچه برسرش آمده وحشت زده می شد، گفت: من 23 روز آنجا بودم 23 روز که به نظر 100 سال شد. او در اتاقی شلوغ با تعداد زیادی زندانی آزاد شده دراز کشیده بود و هنوز مثل بقیه، لباس های خاکستری را به تن داشت. دست ها و پاهای آنها براثر استفاده از دستبندها و پابندها زخم های عمیقی داشت.

مرد دیگری به نام سفیان ابوصلاح 43 ساله گفت: چشم هایم همیشه بسته بود. اولین روزی است که می توانم ببینم.”چشمان چند نفر، ظاهری شیشه ای داشت و خیلی لاغر و تکیده بودند. یک مرد مسن در حالی که روی برانکارد دراز کشیده بود از طریق دستگاه اکسیژن نفس می کشید. بیرون از بیمارستان، دو مرد آزاد شده از جمعیت هلال احمر فلسطین، همکاران خود را در آغوش گرفتند.

برای دکتر الریان، دیدار مجدد با دوستانش چیزی فراتراز شادی بود. او گفت که این تجربه او را به مدت یک ماه در حالی که با «مرگ عاطفی» می جنگید زبانش را بست: “خیلی دردناک بود. وقتی آزاد شدم، افراد آشنا انتظار داشتند که دلم برایشان تنگ شود، آنها را در آغوش بگیرم. اما افرادی که در بازداشتگاه با من بودند خانواده من شدند. آن دوستی ها تنها چیزهایی بود که به ما تعلق داشت. الریان گفت که درست قبل از آزادی، یکی از زندانیان او را صدا کرده بود، صدایش به سختی از زمزمه بالاتر می رفت. او از دکتر خواست که همسر و فرزندانش را در غزه پیدا کند. الریان گفت: او از من خواست که به آنها بگویم که بهتر است آنها شهید شوند. بمیرند بهتر است تا اینکه اسیر شده و در اینجا نگهداری شوند.

به تخت‌های بیمارستان صحرایی بسته شده بودند

گزارش‌های افشاگران نوع متفاوتی از شکنجه را در بیمارستان صحرایی سده تیمن نشان می دهد. یکی از پزشکانی که درآنجا کار می‌کرد، گفت: آنچه که من وقتی با آن بیماران سر و کار داشتم، دیدم آسیب‌پذیری کامل بود. اگر خود را تصور کنید که قادر به حرکت نیستید، قادر به دیدن آنچه زخ می دهد نیستید و کاملاً برهنه هستید، من فکر می‌کنم این چیزی است که با شکنجه روانی یکی است. یکی دیگر از افشاگران گفت که به او دستور داده بودند درحالی که هیچ صلاحیتی برای اقدامات پزشکی نداشت زندانیان را مداوا کند. او گفت: از من خواسته شد که یاد بگیرم چگونه کارهایی را بر روی بیماران انجام دهم، اقدامات پزشکی که هیچ سررشته ای درآن نداشتم، این کار اغلب بدون بیهوشی انجام می شد. او با استفاده از نام دیگری برای استامینوفن گفت: «اگر از درد شکایت می‌کردند، به آنها پاراستامول می‌دادند.» همین افشاگر گفت که شاهد قطع عضوی از مردی بوده که به دلیل بستن مداوم مچ دستش دچار جراحات شده بود.

به گزارش هاآرتص، در نامه ای که خطاب به دادستان کل اسرائیل و وزارتخانه های بهداشت و دفاع اسرائیل ارسال شده، آمده است: «از اولین روزهای آغاز به کار این مرکز درمانی تا امروز، من با دوراهی های اخلاقی جدی مواجه بوده ام. علاوه بر این، من (این نامه) را می نویسم تا به شما هشدار دهم که عملیات اردوگاهها  منطبق بر هیچ قانونی نیست.»

سخنگوی ارتش اسرائیل ادعاهای هاآرتص CNN را رد کرد و گفت که اقدامات پزشکی با “احتیاط بسیار” و مطابق با قوانین اسرائیل و بین المللی انجام شده است. این سخنگو افزود که دستبند زدن به بازداشت شدگان بر اساس روال، وضعیت سلامتی و میزان خطر آنها انجام شده است و هرگونه ادعای خشونت مورد بررسی قرار خواهد گرفت. افشاگران گفتند که به تیم پزشکی گفته شده که از امضای اسناد پزشکی خودداری کنند که ردپایی نماند.

پنهان از جهان بیرون است

سده تیمن و دیگر بازداشتگاههای نظامی از ابتدا مخفی و محرمانه بوده اند. اسرائیل بارها درخواست برای افشای تعداد زندانیان بازداشت شده در این اردوگاهها یا افشای محل اسیران غزه را رد کرده است. دادگاه عالی اسرائیل در پاسخ به دادخواستی که توسط گروه حقوق بشری اسرائیل، هاموکد، ارائه شد، برای فاش کردن محل تکنسین اشعه ایکس فلسطینی که در ماه فوریه از بیمارستان ناصر در جنوب غزه بازداشت شده بود، جلسه ای برگزار کرد. این اولین جلسه دادگاه در نوع خود از 7 اکتبر بود. بالاترین دادگاه اسرائیل پیش از این اسناد حبس را که به نمایندگی از ده ها فلسطینی از غزه که در مکان های نامعلومی نگهداری می شدند، رد کرده بود. تال اشتاینر، وکیل حقوق بشر اسرائیلی و مدیر اجرایی کمیته عمومی علیه شکنجه در اسرائیل، گفت که ناپدید شدن‌ها اجازه می‌دهد تا جنایاتی که ما در مورد آن شنیده‌ایم رخ دهد. اشتاینر در مصاحبه ای با سی ان ان گفت: افرادی که کاملاً از دنیای بیرون جدا شده اند، آسیب پذیرترین افراد در برابر شکنجه و بدرفتاری هستند. تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که در ماه های پس از آغاز جنگ بیش از 100 سازه جدید از جمله چادرها و آشیانه های بزرگ در اردوگاه صحرای نقب ساخته شده است. مقایسه عکس های هوایی از 10 سپتامبر 2023 و 1 مارس امسال نیز افزایش قابل توجهی در تعداد وسایل نقلیه در این مرکز نشان داد که نشان دهنده افزایش فعالیت است. تصاویر ماهواره ای از دو تاریخ در اوایل دسامبر نشان داد که کار ساخت و ساز در حال انجام است.

* پاتریک گالاگر، سی ان ان