سور در خاورمیانه عزا درمحله کیهانیان

محمد علی وزیری/آقای شریعتمداری؛ اگر توبره فحشتان تهی نشده کمی از آن را با دل شکسته !راهی؛ شرم الشیخ؛ مصر نمی فرمایید؟
جناب استاد
از آن سیاه قلمی ها نظیر ذلت و خواری پسندی دریوزگی و آنچه درآیینه صبح به صبح می بینید و نثار ایرانیان می کنید به یاران جهادی نفرستید. زیرا برعکس نظر شما این تصویر عین شرافتمندی یک دیپلمات است که برای نجات مردمش از نیستی و زجر؛ برای بازنماندن ازقافله زمانه؛ برای رفاه امروز و توسعه فردا کشورش و حذف نشدن از نظم نوین منطقه از اسب لجاجت توهم کور پایین آمده، راه اشتباه و ضرر را تکرار نکرده اند.
مذاکره همنشینی و دست دادن ولو با دشمن دیرینه چون اسراییل قبول ذلت؛ بی شرافتی و گذشتن از اصول نیست
بی شرافتی ماندن در سیاه چاله لجاجت و غرور متوهمانه است که چند نسل ملتی را ناکام؛ عمرشان را درجنگ و تحریم گذرانده آینده را به فنا داده؛ کشور را از تعاملات جهانی باز داشته است. بخاطر انحصار در روابط بین المللی پشت در ارباب بی مروت وغاصب و بدعهد استثمارگر روس وچین با گردن کج بنشینند.
همزمانی شادی در غزه مظلوم و مقاوم با تل آویو چخ پیامی دارد؛ جز اینکه: “میز مذاکره دیپلماسی به از میدان جنگ”