صدای زنگ زور! روسیه راشنیدید؟

خاطره ایرانیان تلخ وخشماهنگ ازخیانت و دخالت اجنبی است از تورانیان در اساطیر تا عرب اموی وتاتار چنگیزی ودر دوصدساله اخیر روس انگلیس وپس ازجنگ‌جهانی آمریکا ی نوظهورآن‌زمان است.
دربین ایرانیان ؛انگلیس به خدعه گری دمکرات منشی وروسیه به مشت محکم وخیانت‌ ؛ تجزیه وغصب سرزمین ایران و قتل ازادگان و حمایت از شاه دیکتاتور دربرابر مردم مشروطه خواه شهره اند.
از آمریکا نیز خاطره تلخ کودتا علیه دولت مصدق و انحراف از آزادی خواهی به استبداد و پادشاهی در ذهن های ایرانیان و حافظه تاریخ ماندگار شده است. ضربه ای سخت که همچنان بر گرده این ملت رد تازیانه آن باقی است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی؛ ایران با خروج  از پیمان نظامی سنتو؛ به عضویت کشورهای غیرمتعهد درآمد و به عنوان یکی از تاثیرگذارترین کشورها باداعیه مستقل از ابرقدرت ها و شعار “نه شرقی نه غربی” ایفای نقش کرد.
با پایان یافتن دفاع مقدس تفکر غرب ستیزان ؛ سلطه یافت وخوی استکباری و پرغرور غرب وعدم تحلیل درست آمریکا و اروپا  از تغییرات روی داده در ایران و ازیک سو ایفای نقش مرموز و مزورانه نفوذی روسوفیلها (هواداران روس) همراهی با منش غرب ستیزی چپ‌های مسلمان و چپ‌های کمونیستی؛ ایران ابتدا  به روس و سپس به چین متمایل شد.
برخلاف سیاست موازنه منفی کشورهای موصوف به قدرتهای نوظهور مثل هند با قدرت گرفتن پوتین ایران بی گرویی دل و دین باخته به دامن روسیه اویخت و در را برروی غرب بست
پوتین وقتی ایران را مصمم به هم‌پیمانی و غرب را متزلزل دید ما را به وادی های پرخطر ازجمله جنگ های ناخواسته کشانید بدون اینکه پای تعهدات خود بماند.
با این وجود ما دو کشور چین و روسیه راهم پیمان راهبردی خود می دانیم درحالیکه در جهان پرچالش دیگر رفیق استراتژیک معنا نداشته و تامین منافع ملی هرکشور در اولویت ش قرار می گیرد
به ادعای کارشناسان چین روسیه در تمام زمینه ها بدعهد بوده زیربار تعهدات سرمایه گذاری ها نرفته بلکه به بهره کشی پرداخته جایگاه رفیع ایران رابه سطح نازل؛ کارت بازی؛خود کشانیده اند
فقط طی سال گذشته میلادی چین و روسیه در دو راهی دیپلماتیک جانب پولدارترها ( امارات متحده عربستان و بحرین) را گرفته تمامیت ارضی ایران را به مذاکره کشانده اند. برخورد خارج از شان روسیه با فرماندهان ارشد نظامی، رئیس جمهور و وزیرخارجه شهید؛ ما را بیدار نساخت وپیام امام فقید(ره )را به یادمان نیاورد که فرمود: “روسیه بدتر از امریکا وانگلیس از هردو بدتر است”
اخیرا موضع متکبرانه روس در شمال کشور و در تعامل با جمهوری آذربایجان – همان کشور تازه تاسیسی که همراه با قفقاز قره باغ روزی زیربیرق ایران بود و روسیه با همدستی درباریان و علمای جهادی طی عهدنامه گلستان از خاک ایران جدا کرد- با جانبداری از آذربایجان منطقه تاریخی و استراتژیک زنگزور؛  صدای زورگویی خود را بلند وعلم بی تعهدی وبی وفایی را علنی به رخمان  کشید
اگر چنین شود ایران از یکی دیگر از کانالهای ارتباطی جهانی حذف و از همسایگی وهم مرزی با ارمنستان دور می شود. آذربایجان شرقی راه ارتباطی  وترانزینت خود را با ترکیه و اروپا ازدست می دهد  واسراییل نیز یک گام به ما نزدیکتر می شود.
ایجاد کریدور زنگزور بر کاهش اهمیت ژئوپلیتیکی ایران در سطح منطقه تاثیرگذار خواهد بود و افتتاح چنین دالانی اگرچه مزیت‌های ارتباطی زیادی برای ترکیه و کشورهای تُرک آسیای میانه و قفقاز خواهد داشت اما اهمیت ارتباطی و ژئوپلیتیکی ایران را برای ترکیه و جمهوری آذربایجان تحت تاثیر قرار خواهد داد.
از سوی دیگر عبور کریدور شرق ـ غرب از منطقه زنگزور که پیش‌بینی ‌می‌شود چین را به اروپا متصل نماید نیز مزیت‌های ژئواستراتژیک ایران را نه تنها در منطقه بلکه در سطح جهانی با چالش مواجه خواهد کرد.
ایران از دهه ۱۹۹۰ میلادی همواره سعی داشته در مرکز مسیرهای مواصلاتی میان شرق و غرب قرار گیرد، اگرچه همواره به دلایل مختلف در عملیاتی کردن این مهم موفق نبوده است. ایران از دهه ۱۹۹۰ به دنبال ایجاد خط لوله گاز طبیعی پاکستان، هند و چین در شرق و دستیابی به بازار انرژی اروپا از طریق ترکیه در غرب بود اما از هر دوی این محرومش ساختند
نقش روسیه در این محرومیت ها کمتراز تحریمهای غرب نبوده است
کاربه جایی رسیده که شوربختانه دستگاه دیپلماتیک ما حتی جرات به کاربردن کلمه
( احضار) سفیر روسیه را نداشته باعنوان  (دعوت برای دیدار) ذکر کرده است.وزیرامور خارجه در اعلام موضع اسمی از روسیه نمی برد.

اگر رئیس جمهور ایران در اولین روزها وادار  به تمدید وتجدید عهد با پوتین نمی شد و پوتین هم احتمال می داد درسفر شهریور ماه پزشکیان به نیویورک ممکن است چرخش‌هایی به غرب و آمریکا روی دهد  هرگز  یکه تازی استکباری نمی کرد و ما مجبور نبودیم جواب قلدرمابانه سخنگوی وزارت خارجه روسیه را زیر سبیل تسلیم خواری رد کرده برعکس محکم تهدید به فسخ کلیه قراردادها می نمودیم

محمد علی وزیری