وزیر کشور صدش را برای وفاق ملی گذاشت

پدرام کمالی

این روزها در میان اخباری همچون جنگ غزه و لبنان، پیروزی مجدد دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا و حرف و حدیث­ها در مورد رفع یا حفظ فلیترینگ شبکه­های اجتماعی، اخبار انتصابات استانداران در سراسر کشور کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

همه ما بخوبی زمانی که دکتر مسعود پزشکیان کابینه پیشنهادی­اش را به مجلس معرفی کرد به یاد داریم. تمام انتقادات پیرامون گزینه پیشنهادی وزارت کشور بود که چرا فردی نظامی، نزدیک به قالیباف و در تضاد با گفتمان فکری و سیاسی رئیس جمهور که همان گفتمان اصلاح طلبی است، به عنوان وزیر کشور معرفی شده است. حتی برخی مرزهای انتقاد از دکتر پزشکیان را تا بحدی پیش بردند که در همان ابتدا ابراز پشیمانی نمودند و از اینکه اسکندر مومنی به عنوان وزیر کشور معرفی شده بود، عملا دولت پزشکیان را تشییع و فاتحه دولتش را نیز خواندند. اما عملکرد مومنی در 100 روز گذشته خلاف پیش­بینی برخی چهره­های سیاسی و اجتماعی را نشان داد و وزیر محترم کشور حدالامکان تلاش کرد زیربار فشار برخی نمایندگان مجلس – که علی رغم منع مقام معظم رهبری همچنان معتقد به دخالت در امور اجرایی هستند – نرود و استانداران را بر اساس توانایی­های شخصی و فارغ از گرایشات سیاسی و فکری به هیئت دولت معرفی کند. انتصاب استانداران از قومیت­هایی که کمتر به آنها برای تصدی چنین پست­هایی اعتماد شده بود تا استفاده از اصلاح طلبان و اصولگرایان برای این پست اجرایی، نشان دهنده عزم راسخ وزیر کشور برای پیاده­سازی وفاق ملی در کشور و توجه به توانایی افراد فارغ از گرایشات سیاسی آنها بوده است. انتصاب نیروهای اصلاح طلبی مانند یدالله رحمانی، غلامحسین مظفری و محمدعلی طالبی تا استفاده از نیروهای اعتدالی مثل حسینعلی امیری و حتی انتصاب اصولگرایانی مثل جمالی نژاد ا برای استانداری اصفهان، ثابت کرد که باید نمره قابل قبولی به اسکندر مومنی داد.

با اینکه اسکندر مومنی در انتخاب استانداران صدش را گذاشت، اما نکته­ای که برخی صاحب­نظران و تحلیلگران سیاسی را نگران کرده، پایبندی کامل استانداران انتصابی به شعار وفاق ملی رئیس جمهور است. در واقع انتظار می­رود مومنی همچنان به عملکرد استانداران نظارت داشته باشد و آنها بخواهد همچنان که در انتخاب استانداران از قومیت­ها و گرایشات سیاسی متنوع بکارگیری شد، در انتخاب معاونان و مدیران­کل ادارات استان­ها نیز از قومیت­ها، اقلیت­های دینی و زنان استفاده شود.