پاسخ های کهنه به مسائل نو

یادداشت

پاسخ های کهنه به مسائل نو
رامین قربانپور

فرماندهی انتظامی تهران بزرگ پیرامون حجاب و عفاف در اطلاعیه ای اعلام کرد: پلیس ضمن اطمینان از رعایت موازین اخلاقی ناگزیر، بر اساس وظایف خویش، با ناقضان قانون حجاب و عفاف برخورد قانونی می‌کند.
اگر چه بسترسازی و نهادینه شدن هنجارها در جامعه فی النفسه امری پسندیده و الزامی ست اما به اذعان جامعه شناسان برخوردهای پلیسی با مقوله فرهنگی نتیجه معکوس،و به نوعی به ناهنجاری دامن میزند. حجاب و عفاف یک مقوله کاملا فرهنگی ست که علاوه بر بستر سازی نیاز به ابزارهای فرهنگی هم دارد از سویی نباید غافل بود که اقدامات فرهنگی تنها با بخشنامه یا بدون دخالت دادن قاطبه مردم در قوانین مربوطه نیست .
با تاکید بر اینکه امروز کشور بیش از هر زمان دیگری نیاز به آرامش و وحدت دارد، فشار اقتصادی تنش های منطقه ای ناامنی و ترورحافظان امنیت در شرق کشور و هزاران مشکلات ریز و درشت حل نشده که باید مورد توجه و اولویت رسیدگی قرار گیرد لذا نباید حجاب را با برخوردهای امنیتی و قهریه به پاشنه آشیل جامعه تبدیل و کشور را با چالش دوقطبی های کاذب و تنش های نانوشته قرار داد.
بنظر می رسد که مسئولان بجای درک درست واقعیت جاری در بطن جامعه، بینش ها و خواسته های مردم و مطالبات آنان و سعی در فهم آنچه که در بستر جامعه می گذرد به دنبال ساختن کاریکاتوری بی روح از جامعه ای هستند که اصولا امکان تحقق ندارد.
تکرار رفتارهای کهنه با خواسته های جدید و نو مستلزم درک وضعیت نوین جامعه است و اگر رفتارهای امتحان پس داده گذشته، از سوی جامعه پذیرفته نشود طبیعتا جامعه بالقوه در آستانه و بحران قرار می گیرد.
ترسیم وضعیت فعلی امروز و مواجهه امنیتی و پلیسی با امر اجتماعی تقریبا شبیه جدال سنت و مدرنیته است که تجربه نشان داده هرگز درهیچ کجا و تا به امروز در هیچ زمانی جامعه به تصدی قبرستانهای کهنه تن نداده است. جامعه واقعیتی سیال و در حال شدن است و هر چه رفتارهای تند و دستوری بیشتر باشد فضای جامعه گرفتار رادیکالیسم می شود .
با این مفروضات هیچ عقل سلیمی تاکید و اصرار بر فرایندی که نتایج مطلوب نداشته را قبول نمی کند که هیچ ، بلکه تدوام حرکت در مسیر مخالف جریان آب را موجب خفگی احتمالی می داند. چه شده است که با اینکه اکثر متولیان فرهنگی از هر طیف و جناحی به ناموفق بودن رفتارهای دستوری و امنیتی اذعان داشته و تاکید بر اقدامات صحیح فرهنگی که بیشتر می تواند موثر و مشوق و راه گشا باشد دارند،اما همچنان رفتارهای قهری انتخاب می شود؟
مردم از پلیس انتظار امنیت و پناه دارند تا نا امنی روانی و تحقیر. اجرای دستورات پلیسی به شکاف بین حاکمیت و مردم می انجامد، با رفتارهای امنیتی و پلیسی و آن هم اینگونه ، می تواند جامعه کم تحمل ایران را به آستانه بی تحملی بکشاند.
یا باید تفاوت سلیقه ای نسل امروز را با نسل قبل بپذیریم تا دچار گسست نسلی که سر از ناکجا آباد درخواهد آورد نشویم یا بگذاریم در بر پاشنه بی توجهی به مطالبه مردم و خواسته ها و سلایق آنان بچرخد که امکان تداوم چرخش آن نیز برای همیشه نیست.
اعتراف به شکست برخی اقدامات فرهنگی فرهنگی نشان از درایت دارد و پافشاری بر امر غلط دلیل بر جهالت است.
آنچه در همه این سالها در خصوص برخورد غیر پلیسی با مقوله فرهنگ، هنر، سبک زندگی و غیره گفته ایم چیزی جز خون دل خوردن از سر دلسوزی نبوده است، و امروز نیز کلام و نوشته هایمان جز بر مدار حق و دلسوزی برای ایران و ایرانی ها نمی گردد.
امروز بیش از هر زمان دیگر، وضعیت بحران زده اقتصادی کشور، که مردم در تنگناهای معیشتی و تورم و رکود با فقر دست و پنجه نرم می کنند، نیازمند امید ، آرامش و امینت است نه تولید ناامیدی و سلب آرامش.