جذب سرمایههای خارجی نیازمند تحولات ساختاری
- شناسه خبر: 846
- تاریخ و زمان ارسال: 6 شهریور 1402 ساعت 23:30
- منتشرکننده: مدیریت
مرتضی افقه اقتصاددان/ اگر تمایلی برای جذب سرمایههای خارجی در کشور وجود دارد باید در همه ابعاد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشور تحولات عمیق و ساختاری رخ دهد. این تحولات باید شامل بخشهای قانونگذاری و بوروکراسی کشور نیز باشد. حتی اگر کمترین اصلاحات را در ساختارهای مذکور ایجاد کنیم و مواردی را که دافع نیروی انسانی هستند، از میان برداشته شود شاهد انبوهی از سرمایه گذاران ایرانی خواهیم بود که مشتاق سرمایه گذاری داخل کشور هستند. درواقع اگر برای سرمایه گذاران ایرانی، فرصت سازی کنیم، حتی نیازی نخواهد بود از کشورهای دیگر و موسسات مالی بین المللی یا بانک جهانی درخواست کمک و وام کنیم. نمونهای از سدسازیها در مسیر فعالیت سرمایه گذاران ایرانی که خارج از کشور زندگی میکنند را در ماجرای آقای رحمان گلزار سازنده شهرک اکباتان میبینیم. گلزار در دهه ۱۳۷۰ و در دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی طرح پروژه تهران-شمال را در ذهن داشت و حتی اعلام کرده بود ۴۰۰ میلیون دلار با خود به کشور وارد میکنم. قرار بود یه عنوان دستمزد، زمینی در انتهای آزاد راه تهران-شمال برای اجرای شهرکی جدید در اختیار او قرار گیرد، اما با مخالفتهای جدی رو به رو و این پروژه متوقف شد. اگر قرار است ما سرمایهای جذب کنیم، باید ابتدا موانع سرمایه گذاری حذف کنیم.
وقتی سرمایه گذار مطمئن باشد، سرمایه گذاری پرسودی خواهد داشت، اصلا لازم نیست مشوقی قرار داده شود. درواقع در شرایطی که امنیت سرمایه گذاری و اطمینان وجود داشته باشد سرمایه گذاران به شکل خودجوش برای سرمایه گذاری وارد کشور خواهند شد. به حدی در کشورمان زمینه و ظرفیتهای خالی برای سرمایه گذاری داریم که مطمئن باشید اگر بسترهای لازم فراهم شود، سرمایه گذاران برای سرمایه گذاری در کشور ما رقابت خواهند کرد. همانطور که وقتی برجام در کشور امضا شد، بسیاری از شرکتهای خارجی برای سرمایه گذاری در ایران، ابراز تمایل کردند، اما متاسفانه مخالفتهای داخلی از یک سو و سر کار آمدن ترامپ در آمریکا از سوی دیگر، علاقه به سرمایه گذاری را نابود کرد.
حل نشدن برجام یکی از عوامل اساسی در عدم رغبت سرمایه گذاران خارجی است، مگر این که به حدی به سرمایه گذار خارجی امتیاز بدهیم که اصلا برای خود ما سودی نداشته باشد. مشکل دیگر حل نشدن FATF است، آیا سرمایه گذار باید با گونی و چمدان پول به کشور ما بیاورد؟ بدون برجام و FATF جذب سرمایههای خارجی اساسا قابلیت اجرا نخواهد داشت. به طور کلی اعطای اقامت پنج ساله با سرمایه گذاری ۱۰۰ هزار دلاری را چندان مفید ارزیابی نمیکنم. شاید برخی از افغانهای ثروتمند که از حکومت طالبان خسته و فراری باشند، تمایل به این داشته باشند که بین کشورهای همسایه، ایران را برای زندگی و سرمایه گذاری انتخاب کنند، اما به جز آنان، بعید میدانم این طرح، غربیها را به سمت کشور ما روانه کند. /منتشر شده در شماره 3162 روزنامه بشارت نو مورخ 1402/06/07