ریسک بالای سرمایه گذاری در ساخت فیلم های وحشتناک
- شناسه خبر: 2196
- تاریخ و زمان ارسال: 25 مهر 1402 ساعت 21:53
- منتشرکننده: مدیریت
به گزارش ایلنا، بسته فیلم کوتاه «ژانر وحشت» با نمایش پنج فیلم کوتاه به تازگی در گروه هنر و تجربه در سینماهای کشور اکران شده است.
این بسته شامل پنج فیلم کوتاه به نامهای «یه چوم یه لنگ» به کارگردانی یاسر برزگر، «تریپلکس» ساخته علی کیان ارثی، «سرسام» ساخته نوید و وحید نامی، «آرگون» ساخته شورش وکیلی و «حیاط» به کارگردانی مصطفی سلیمانی است.
به بهانه اکران این آثار ایلنا، با چند تن از کارگردانهای آن درباره سینمای کوتاه و ژانر وحشت گفتگویی انجام داده که مشروح این گفتگوها را در چند قسمت تهیه کرده ایم آنچه در پیشروست قسمت اول است که با هم میخوانیم:
فیلمنامههای ضعیف مشکل اصلی سینمای ترسناک در ایران است
یاسر برزگر کارگردان فیلم کوتاه «یه چوم یه لنگ» اظهار کرد: به نظر من هنوز فیلم کوتاه جایگاه خود را در سینمای ایران پیدا نکرده و هنوز آنقدر به مخاطبان معرفی نمیشود و از اکران و سالن محدودی برخوردار است. با این حال این سینما مخاطبان خود را دارد ولی به لحاظ اقتصادی نمیتواند برای سرمایهگذارها آورده چندانی داشته باشد.
برزگر خاطرنشان کرد: فکر میکنم سینمای کوتاه میتواند با اکران مستمر و تبلیغات مناسب مخاطبان بیشتری داشته باشد. از این رو لازم است نهادهای مختلف در این مورد به شکلی سازماندهی شده در جهت ارتقای جایگاه سینمای کوتاه در ایران اقدام کنند تا ما شاهد تبلیغ فیلمهای کوتاه در تلویزیون، بلیبوردها و فضای مجازی باشیم.
وی درباره جایگاه سینمای ترسناک در ایران گفت: سینمای ایران در همه ژانرها در فیلمنامه مشکل اساسی دارد و کمبود فیلمنامه خوب به خصوص در ژانر ترسناک به این ژانر آسیب جدی وارد کرده و باعث شده که سرمایهگذارها و تهیهکنندهها چندان از این ژانر استقبال نکنند. من مشکل اساسی را در فیلمنامههای فیلمهای ترسناک میبینم و به همین دلیل سطح کیفی فیلمهای ترسناک در ایران بسیار پایین است که فکر میکنم یکی از اصلیترین دلایل ضعیف بودن فیلمنامهها عدم شناخت فیلمسازان از این ژانر است.
این کارگردان تأکید کرد: بیاعتمادی سرمایهگذارها و تهیهکنندهها یکی از مشکلاتی است که باعث شده فیلمسازان کمتر به سراغ این ژانر بروند وگرنه در بحث تکنیکال من فکر میکنم محدودیتها اندک است و ما با حمایت درست با همین امکانات موجود میتوانیم سینمایی باکیفیت داشته باشیم. نکته دیگر تبلیغات است که سینمای ایران به طور کل در این عرصه با مشکل مواجه است و این مشکل گریبانگیر سینمای ترسناک نیز شده است و فیلمها به اندازه کافی تبلیغ نمیشوند تا مخاطب برای دیدنشان ترغیب شود.
برزگر خاطرنشان کرد: اگر ما یک فیلم ترسناک با فیلمنامه و کیفیت خوب بسازیم به نظرم هنوز نمیتواند در گیشه موفق عمل کند. اگر موفقیت در گیشه را موفقیت فیلمهای کمدی بدانیم که این روزها در گیشه میتوانند میلیاردها تومان فروش داشته باشند، فیلمهای ترسناک در حال حاضر به هیچوجه نمیتوانند به گرد پای این فیلمها برسند چرا که مخاطب اصلاً با این ژانر آشنایی ندارد.
وی افزود: در همین چند روز که بسته ژانر ترسناک فیلم کوتاه اکران میشود من با بازخوردهایی مواجه شدم که مشخص است مردم به دیدن فیلمهای ترسناک علاقه دارند و قطعاً فیلم ترسناک میتواند در گیشه عملکرد خوبی داشته باشد اما نمیتوان انتظار موفقیت فیلمهای کمدی را از این فیلمها داشته باشیم. به طور کل تا امروز تجربه موفقی از اکران فیلمهای ترسناک در سینمای ایران نداشتهایم، در سالهای اخیر هم چند فیلم ترسناک مثل «پوست» و «زالاوا» اکران شدهاند و همین فیلمها که در آثاری خوش ساخت هستند و توانستند در جشنوارهها عملکرد موفقی داشته باشند فروش آنچنانی نداشتند که فکر میکنم دلیل اصلیاش به ذائقه مردم مربوط میشود که بیشتر به سمت فیلمهای کمدی است. با بیشتر شدن فیلمهای ترسناک مطمئناً ذائقههای تغییر میکند و لازم است که اکران و ساخت اینگونه فیلمها بیشتر باشد.
برزگر درباره نشانههای مورد استفاده از ادبیات بومی در آثار ترسناک ایرانی گفت: من به واسطه اینکه فیلم کوتاه «یه چوم یه لنگ» را از یک افسانه شمالی الهام گرفتهام تحقیقاتی درباره افسانههای بومی شمالی داشتم و میدانم که در فرهنگ و ادبیات خودمان منابع بسیاری وجود دارد. من به شخصه با سوژهای مواجه شدم که میشود یک سریال در ژانر وحشت ساخت و به همین دلیل اِلِمانهای بسیاری وجود دارد که میتوان سینمای وحشت را در ایران بومی کرد و از تقلید از مولفههای خارجی فاصله گرفت.
وی در پایان افزود: متأسفانه خیلی از فیلمسازان ما به تقلید از مولفهها و اِلِمانهای غربی فیلم ترسناک میسازند در حالیکه در فرهنگ و ادبیات ما قصههای بکری وجود دارد که میشود آنها را در ژانر وحشت آورد. خاصیتی که در فرهنگ و ادبیات ما در افسانهها و قصههای کهن وجود دارد این است که به دلیل تمایل روایتکنندگان به کنترل جامعه یا حداقل کنترل کودکان حائز ویژگیهایی هستند که واقعاً میتوانند مخاطب خود را بترسانند. فرهنگ و ادبیات کهن ما در این زمینه بسیار غنی است و فقط ما باید بتوانیم از آنها به خوبی در ژانر ترسناک استفاده کنیم و به مخاطب ارائه دهیم. متأسفانه فیلمنامهنویسهای ما چندان تحقیق نمیکنند و اگر تحقیقات کافی داشته باشند ایدهها و قصههای ترسناک بسیاری در فرهنگ بومی ما وجود دارد./🔴 منتشر شده در شماره 3199 روزنامه بشارت نو مورخ 1402/07/26