ندای وفاق، ایستادن کنار مردم، حمایت از دولت

میثم درستی/روزنامه نگار و فعال سیاسی

آیا جامعه ما نیازمند وفاق است؟ پاسخ، فراتر از یک “بله” ساده، یک ضرورت حیاتی است. وفاق در قاموس یک جامعه پویا و دموکراتیک، صرفاً به معنای کنار هم قرار گرفتن نیست؛ بلکه یک چارچوب رفتاری عمیق و اصولی است که تار و پود ساختار سیاسی و اجتماعی را در برابر گسست حفظ می‌کند.
وفاق یعنی تمکین اقلیت از رأی اکثریت و محافظت اکثریت از منافع اقلیت.
این تعریف، یک توازن ظریف و دقیق را ترسیم می‌کند. زمانی که صندوق‌های رأی به داوری نشستند و رأی اکثریت در یک فرایند قانونی محقق شد، نخستین شرط وفاق این است که اقلیت، با وجود تمام تفاوت‌ها و انتقادات، به این انتخاب عمومی تمکین کند. تمکین به معنای تسلیم شدن منفعلانه نیست؛ بلکه پذیرش قاعده بازی دموکراسی و احترام به حکم ملت است. این تمکین، نه از سر ضعف، بلکه از موضع قوت و تعهد به ثبات و منافع ملی صورت می‌گیرد.
در سوی دیگر این معادله، وظیفه سنگین‌تر بر دوش اکثریت قرار دارد. اکثریت برآمده از رأی مردم، نباید پیروزی خود را بهانه‌ای برای حذف، انزوا و نادیده گرفتن بخش‌های دیگر جامعه ببیند. وظیفه اخلاقی و سیاسی اکثریت این است که با تمام توان از منافع اقلیت محافظت کند. این حفاظت، شامل تضمین آزادی بیان، حق نقد، دسترسی برابر به فرصت‌ها و مهم‌تر از همه، حفظ کرامت و جایگاه شهروندی آنهاست. اکثریت باید درک کند که قدرت، امانتی ملی است و اقلیت، بخش جدانشدنی و فعال جامعه است که با نظرات و انتقادات خود، از انحراف و یک‌جانبه‌گرایی جلوگیری می‌کند.
🇮🇷 وفاق، سمت مردم ایستادن است
اینجاست که تعریف نهایی وفاق شکل می‌گیرد: وفاق، سمت مردم ایستادن است. مردم با تمام سلایق، قومیت‌ها، مذاهب و دیدگاه‌هایشان، هدف غایی هر حرکت سیاسی و اجتماعی هستند. وفاق ملی یعنی کنار گذاشتن خصومت‌های سیاسی فرساینده و تمرکز بر حل مشکلات واقعی شهروندان؛ از اقتصاد بیمار گرفته تا تنش‌های اجتماعی و آسیب‌های فرهنگی. وفاق یک حرکت روبه جلو است که سیاستمداران را از بازی‌های جناحی خارج کرده و چشمشان را به سمت مطالبات معیشتی، آزادی‌های مدنی و آینده ایران می‌دوزد.
وفاق یک ابزار سیاسی برای تحمیل سکوت به اقلیت نیست؛ بلکه چتری است که اکثریت و اقلیت را در سایه خود برای اهداف والای ملی و در خدمت مردم به هم پیوند می‌زند.
موضع حامیان واقعی در قبال دولت پزشکیان: نقد سازنده، حمایت هوشمندانه
اصلاح‌طلبان, اعتدالیون و اصولگرایان معتدل دولت دکتر پزشکیان را دولتی برآمده از یک انتخاب دشوار و در یک مقطع حساس تاریخی می‌دانیم. حمایت ما از این دولت، در راستای بازگرداندن امید به صندوق رأی و تلاش برای اصلاح از درون ساختار است. اما این حمایت، نه یک چک سفید امضا، بلکه یک حمایت هوشمندانه و مسئولانه است.
ما بر این باوریم که:
نقد سازنده را کنار نمی‌گذاریم: ما به‌عنوان یک جریان فکری عمیقاً ریشه‌دار، وظیفه داریم که دولت را نقد کنیم. نقد ما از جنس تخریب یا فرصت‌طلبی سیاسی نیست. نقد ما، سازنده، کارشناسانه و عقلانی. این نقد، تلاشی برای بهبود عملکرد، جلوگیری از انحراف و یادآوری شعارهایی است که با اتکا به آنها به قدرت رسیده‌اند. نقد، نه تنها حق ما، بلکه مکملِ حمایت ماست. دولتی که نقد نشود، محکوم به خطا و انحراف است.
پشت دولت را خالی نمی‌کنیم: با وجود تمام انتقادات احتمالی، ما در برابر تخریب‌ها، کارشکنی‌ها و تلاش‌های سازمان‌یافته برای زمین زدن دولت دکتر پزشکیان، پشتش را خالی نمی‌کنیم. در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و بین‌المللی متعددی مواجه است، تضعیف دولت برآمده از رأی مردم، تضعیف منافع ملی و تضعیف کل کشور است. ما می‌دانیم که امروز، فرصت آزمون و خطا و گروکشی سیاسی نیست.
پیمان ما با مردم است: حمایت ما از دولت، در نهایت تعهد ما به مردم است. دولت پزشکیان باید دولت مردم و پاسخگوی مطالبات آنان باشد. تا زمانی که این دولت در مسیر اصلاح، مبارزه با فساد، رفع شکاف‌ها و تلاش برای بهبود معیشت و آزادی‌های مشروع مردم حرکت کند، ما در کنار او خواهیم ایستاد.
نتیجه اینکه، موضع ما یک موضع متوازن و بالغ است: نقد برای اصلاح، حمایت برای پیشرفت. ما وفاق را نه در سکوت و تسلیم، بلکه در هم‌صدایی و هم‌افزایی برای ساختن فردایی بهتر برای ایران می‌بینیم. این همان ایستادن در سمت مردم است.