زلزله قابل پیش بینی در پرسپولیس

«بشارت نو» از استیفای درویش و هاشمیان گزارش می‌دهد:
ترانه مقدم/ پس از باخت پرسپولیس به خیبر خرم آباد اغلب اذهان متوجه بحث انتخاب سرمربی است اما تعیین مدیرعامل اهمیت بسیاری در آینده این باشگاه پرطرفدار دارد. پرسپولیس در ۷ بازی گذشته مقابل خیبر خرم‌آباد شکست خورده و در دیدار با ملوان، فجرسپاسی و چادرملو به تساوی رضایت داده و پیروزی مقابل سپاهان تنها نتیجه قابل قبول این فصل سرخپوشان محسوب می‌شود؛ کما اینکه تساوی مقابل فولاد و گل‌گهر هم نتایج آن‌چنان بدی محسوب نمی‌شوند. به خصوص که پرسپولیس بخت‌هایی برای پیروزی در این دو مسابقه داشته است. در این فضا موضوع عدم کیفیت بازیکنان آنچنان تاثیر بزرگی در پرسپولیس نداشته و به همین جهت می‌شود اینطور گفت که درویش قربانی مهم‌ترین تصمیم فنی خود در فصل جدید فوتبال شده است. اینکه وحید هاشمیان با وجود پیش‌بینی‌های منفی اعتماد او را به دست آورده و جلوتر از مربیان باتجربه‌ای مثل مهدی تارتار، مجتبی حسینی یا محمد ربیعی به عنوان سرمربی پرسپولیس انتخاب شده است.
البته هاشمیان تلاش خود را برای ساختن یک تیم مدعی و موفق در لیگ برتر انجام داد اما شرایط مطابق میل او پیش نرفت و حالا به نظر جمع‌بندی کامل روی کنار گذاشتن او اتفاق افتاده است.
درویش در امور مربوط به سازماندهی، رفع شکایات حقوقی از باشگاه، نظم دادن به پرداخت‌ها، سر و سامان دادن به آکادمی و جذب منابع مالی کارنامه خوبی دارد اما امور مربوط به کارهای فکری‌تر و نرم‌تر در باشگاه تحت مدیریت او آن‌طور نبوده که انتظار می‌رفته است. البته مهم‌ترین اتفاق در این دوران جدایی سه بازیکن کلیدی در پایان دو فصل پیش و انتقال آنها به تراکتور است که شرایط را کاملا علیه رضا درویش کرد. به خصوص که این سه در قهرمانی تراکتور در فصل گذشته نقش مهمی ایفا کردند.
یکی دیگر از انتقادهای مربوط به این مدیرعامل ۶۴ ساله، تعللش در انتخاب دراگان اسکوچیچ به عنوان سرمربی پرسپولیس در ابتدای فصل گذشته و جذب خوا کارلوس گاریدوست. پرسپولیسی‌ها نیم فصل گذشته هم این فرصت را داشتند تا به جای اسماعیل کارتال از گزینه‌های بهتری برای هدایت پرسپولیس استفاده کنند اما پس از مذاکرات طولانی و بی‌نتیجه با والتر ماتزاری، سرانجام این کارتال بود که با وجود اسم و رسمی که در ترکیه داشت، دوره‌ای ناموفق را در پرسپولیس رقم زد و البته با توجه به تغییرات مکرر و انصراف دیرهنگام باعث بسته شدن تیمی شد که فاقد انسجام و تعادل لازم برای رقابت با سایر بزرگان لیگ است.
با این حال و با همه این کاستی‌ها، دوره مدیریت رضا درویش که این اواخر در شدیدترین فشار ممکن پیش می‌رفت، در مجموع نمره مثبتی را برای این مدیرعامل رقم می‌زند. او به عنوان یک پرسپولیسی قدیمی صاحب شان و کاریزمایی است که برخی دیگر از مدیران عامل از آن برخوردار نبودند. اگرچه حالا فشار در باشگاه‌هایی مثل استقلال و پرسپولیس در حدی است که این ویژگی‌ها در صورت موفق نبودن تیم چندان به حساب نمی‌آید.

وقتی درویش نامه خداحافظی خود را در اینستاگرام منتشر می‌کرد، منتقدین پرشمار او که یک صدا خواستار کناره‌گیری‌اش بودند، نفس راحتی کشیدند اما تجربه در فوتبال ایران نشان داده که تغییرات لزوما نتایج فوق‌العاده‌ای به همراه ندارند؛ به خصوص که عدم ثبات از مشکلاتی است که پرسپولیس در دوران افول خود پیش از ظهور دوره برانکو بسیار از آن رنج برده است.
آخرین شایعات از انتخاب سرمربی پرسپولیس
پرسپولیس آخرین بار پس از برکناری خوان کارلوس گاریدو کار را به کریم باقری واگذار کرد و با وجود بی میلی این چهره اسطوره‌ای نیمکت پرسپولیس، زیر آمار شایعات در نهایت اسماعیل کارتال را برای هدایت تیم برگزید که این انتخاب هم سرانجام خوشی نداشت.
در حال حاضر وحید هاشمیان به دلیل نتایج ضعیف عملا از پرسپولیس کنار رفته و هیات‌مدیره قصد دارد در این‌باره تصمیم نهایی را اتخاذ کند. البته این تصمیم مهم باید با معرفی یک، دو یا حداکثر سه گزینه نزدیک به هدایت پرسپولیس اتفاق بیفتد. چیزی که ما می‌دانیم، این است که در غیاب رضا درویش اعضای هیات‌مدیره هنوز با مربی خاصی به توافق نرسیده‌اند.
در حال حاضر برانکو ایوانکوویچ و اوسمار ویرا گزینه‌های اصلی پرسپولیس محسوب می‌شوند که به نظر می‌رسد هیچ‌کدام تمایل کافی برای بازگشت به فوتبال ایران را ندارند. اوسمار با وجود مذاکرات اولیه جواب قاطعی به مدیران نداده و درباره برانکو هم شرایط مشابه است و شاید لازم باشد پیشنهادها از سمت پرسپولیس بالاتر برود.
در این بین یک گزینه قابل بررسی دیگر نیز وجود دارد که نامش مطرح نشده؛ یحیی گل‌محمدی سرمربی موفق‌ پرسپولیسی‌ها در ادوار گذشته با چهار قهرمانی لیگ برتر و سپس کارنامه موفق در فولاد.

مشکل یحیی برای بازگشت به پرسپولیس، حضور رضا درویش بود که با جدایی مدیرعامل سابق باشگاه این مسئله مرتفع شده و اگر هیات‌مدیره پرسپولیس
بتواند نظر مدیران فولاد را جلب کند، شاید تغییری سریع و مطلوب برای پرسپولیس اتفاق بیفتد. مشکل اما اینجاست که فولاد باشگاه صاحب هویت و هوادار در فوتبال ایران است و به این سادگی رضایت نخواهد داد که سرمربی‌اش باشگاه را ترک کند، چرا که در صورت نتایج ضعیف عواقب متوجه هیات‌مدیره و مدیرعامل خواهد شد. البته فولاد در این فصل نتایج فصل پیش را تکرار نکرده و شاید بشود از این خلا برای پیشبرد مذاکرات استفاده کرد.
قطعا در حال حاضر نه یحیی، نه پرسپولیس و نه فولاد هیچ‌گونه مذاکره‌ای را تایید نمی‌کنند اما شکی نیست که نیم‌نگاه مدیران فعلی به این مربی سابق سرخ‌هاست که می‌تواند گزینه‌ای کم دردسر برای پرسپولیس باشد.
از بین سرمربیان سابق و مشهور پرسپولیس، علی دایی، افشین قطبی و گابریل کالدرون هم تیم ندارند اما بعید است در ماتریس هیات مدیره قرار بگیرند.
چیزی که پرسپولیس در حال حاضر به آن نیاز دارد، یک انتخاب مطمئن و تیری است که مستقیما به مرکز هذف اصابت کند وگرنه شرایط در پرسپولیس همراه با آشفتگی، اعتراض و برکناری‌های پیاپی خواهد بود.