مردم کشورهای جنگ زده آفریقا، برای زندگی می جنگند

شاهد هاشمی زاده، مترجم/ گروه های افراطی مسلح زندگی عادی و روزمره مردم در بخش هایی از کشورهای آفریقایی در بورکینافاسو، کامرون، چاد، مالی، نیجر و نیجریه را با خشونت و جنگ تحت تاثیر قرارداده اند. بسیاری از ساکنان نواحی مختلف این کشورها مجبور شده اند از محل سکونت خود خارج شوند و با مشکلات و درگیری های گسترده روبه رو گردند. این مردم در آرزوی صلح و ثبات هستند و در پی تحقق رویای خود دست از تلاش و کوشش برنداشته اند. روایت های زیر، تکه های از صداهای امید این مردم درمان بحران جنگ و آوارگی است.

بورکینافاسو، بازسازی زندگی از طریق کشاورزی پایدار

دیکو آیساتو هاما قبل از بحران، با شوهر و پنج فرزندش در سیتنگا زندگی می کرد. او می گوید زمانی که درگیری ها شروع شد، گروه های مسلح دام هایشان را ربودند و بعد از چند روز  برگشتند و شوهر و بسیاری دیگر از روستاییان را کشتند. من مجبور شدم با گاری همراه با بچه هایم بگریزم … با فروکش کردن بحران و ورود نیروهای دفاع و امنیتی به سیتنگا، او نیز جسارت برگشت به منطقه را یافته است. با بازگشت خانواده ها به روستاها و مناطق پاکسازی شده خود، آوارگان و جوامع میزبان هر دو با افزایش فشار منابع و تنش مواجه هستند، به ویژه در گروه های اجتماعی وابسته به هیزم. بنابراین، بسیاری از ابتکارات بر کشاورزی پایدار و بازسازی زمین برای ترمیم زندگی و ارائه فرصت‌ها و امیدهای جدید به جوامع متمرکز هستند.

وی درباره وضعیت فعلی اش می گوید: من در زمینه پیشگیری و مدیریت تعارضات جامعه و تکنیک های باغبانی آموزش دیدم. این آموزش شامل استفاده از تکنیک های کاشت غیرخاکی به عنوان یک روش کشاورزی جایگزین برای امنیت و پایداری آب و هوا بود. این شیوه ها اکنون برای بیش از 3000 خانوار غذا فراهم می کند. تلاش هایی که برنامه توسعه سازمان ملل انجام داده توانسته به طور مستقیم برای بیش از 90 هزار نفر در اردوگاههای مختلف مناطق بحران زده سیتنگا، گورسی و یاکو در بورکینافاسو شرایط نسبتا متعادلی بوجود آورده است. “دیکو” همچنین برای کار بازسازی جاده ها ثبت نام کرده و پذیرفته شده است. او معتقد است این کار به او فرصت می دهد تا با درآمدش نیازهای فرزندانش را برطرف کند. لباس و غذا بخرد. آنچه اکنون این زن بورکینافاسویی به آن امید دارد بهبود مستمر باغبانی برای تولید چوب جهت مصرف زمستانی ساکنان است.

نیجریه: زندگی بدون ترس

فالمتا الحاجی مودو، 36 ساله  از نگالا نیجریه با تشدید خشونت های خونین گروه “بوکوحرام” در شمال شرقی نیجریه مجبورشد مثل هزاران نیجریه ای دیگر از خانه و کاشانه اش آواره شود. بیش از یک دهه است که این درگیری ها و خشونت ها، جان هزاران نفر را گرفته و میلیون ها نفر را نیز بی خانمان کرده است. فالمتا می گوید سرانجام پس از آوارگی طولانی و خطرناک در جاهای مختلف به روستای خود برگشتیم. همه چیزمان سوخته بود، خانه مان ویران و مخروبه بود. پدرم به ما گفت نگران نباشیم و گریه نکنیم. آوارها را تمیز کردیم و یک سرپناه موقت کوچک برای زندگی در آن ساختیم تا بتوانیم خانه مان خود را به درستی بازسازی کنیم. برنامه سازمان ملل، علاوه بر بازسازی ایستگاه پلیس، ادارات گمرک و دفاتر مهاجرت جامعه ما، چاه هایی را حفر کرد. گمانه های دست یافتن به آب، زندگی روزمره را بسیار آسان تر کرد. آب تمیز و نزدیک به معنای سلامتی بهتر برای خانواده و صرف زمان کمتری برای آوردن آب است. این موضوع به من اجازه می داد تا روی دوباره ساختن زندگی خودم تمرکز کنم. مهمتر از همه، کمیته تثبیت جامعه به من صدایی در جامعه ما داده است تا به عنوان یک زن بتوانم صحبت کنم و به نگرانی هایم رسیدگی شود، جدید و توانمنداست. مرکز توسعه سازمان ملل  برای ساخت و بازسازی بیش از 2000 خانه، 56 کلاس درس، بیمارستان، بازار، ادارات دولتی و… با  دولت نیجریه همکاری کرده است. طی پنج سال گذشته این حمایتها  775000 نفر را دربرگرفته است که 56 درصد آنها را زنان تشکیل می دهند. فالمتا الحاجی می گوید برای من، ثبات یعنی زندگی بدون ترس… امنیت به من اجازه می دهد تا روی کیفیت بخشیدن به زندگی خود و برنامه ریزی برای آینده تمرکز کنم.

نیجر، اولویت دادن به سلامت جامعه

جمعیت منطقه نگ گام در شهر دفای نیجر، بیش از چند سال است به دنبال حملات بوکوحرام در روستاهای خود آواره شدند. بازارها، مدارس و زیرساخت‌های بهداشتی ویران شدند و ساکنان آن حتی به خدمات اولیه  دسترسی نداشتند. هم اکنون برنامه توسعه سازمان ملل، تاسیسات تثبیت روستا را بازسازی کرده است. این روندبازسازی سبب شده جمعیت آواره به خانه های خود برگردند. از اوایل سال 2021، مرکز یکپارچه سلامت در “نگگام” راه اندازی شده است. این مرکز اکنون دارای یک آمبولانس اختصاصی و یک بخش زایمان کاملاً بازسازی شده و مجهز و منزل مسکونی برای کارکنان است.

برق خورشیدی و آب نیزدر دسترس مراجعان و کارکنان است. مقامات محلی می گویند هر روز حداقل چهار کارمند را برای کار در زایشگاه اعزام می کنند. یک ماما، یک پرستار، یک نظم دهنده و یک مسئول پذیرش، و همچنین دو بهداشتیار داوطلب. به مدد این تلاش ها، حضور زنان و اعتماد به خدمات زایشگاه “نگگام” افزایش یافته است. پیش از این، زنان برای زایمان در مرکز مزبور تردید داشتند و روش‌های سنتی را ترجیح می‌دادند. اما اکنون نه تنها برای زایمان به زایشگاه می آیند، بلکه در مورد خدمات زایشگاهی در بین سایر زنان نیز آگاهی پیدا می کنند. دسترسی مطلوب تر به خدمات بهداشتی و درمانی تأثیر قابل توجهی بر سلامت کودکان به ویژه در درمان سوء تغذیه و مالاریا داشته است.

بحران های چند بعدی

منطقه حوضه دریاچه چاد با یک بحران چند بعدی مواجه است. ناامنی مداوم به دلیل خشونت های گروه های مسلح، از جمله بوکوحرام، با شرایط اضطراری آب و هوا و مخاطرات طبیعی همراه شده است. بدتر شدن وضعیت امنیتی، جابجایی گسترده جمعیت، منجر به یک بحران انسانی شده است. بر اساس گزارش سازمان بین المللی مهاجرت، تا ژوئن 2024، 3.6 میلیون آواره داخلی و پناهنده در این منطقه وجود داشته است.

منطقه لیپتاکو-گورما، که شامل بورکینافاسو، مالی و نیجر است، با بی ثباتی قابل توجهی مواجه است. تغییرات غیرقانونی اخیر در سه دولت منجر به تنش های سیاسی و تضعیف نظم و حکومت دموکراتیک شده است. ناامنی به دلیل حضور گروه های مختلف افراطی و شبه نظامیان مسلح در حال افزایش است. بی‌ثباتی سیاسی منطقه‌ای و تهدیدات امنیتی مستمر آسیب‌پذیری‌ها را تشدید کرده است و بیش از 2.8 میلیون نفر آواره شده‌اند.

مداخلات هدفمند

تسهیلات ثبات منطقه ای یک مکانیسم بودجه ای برنامه توسعه ملل متحد است که توسط کمک کنندگان بین المللی و همچنین شرکای منطقه ای و ملی حمایت می شود. این تسهیلات که در سال 2019 در منطقه حوضه دریاچه چاد و در سال 2021 در منطقه لیپتاکو-گورما راه اندازی شد، در مناطق هدفمند متاثر از درگیری مداخله می کند و حامی تلاش های دولت ها و جوامع برای کاهش خطر خشونت و تقویت صلح و بازسازی مناطق بحران زده است.