ستون فقرات صنایع بزرگ

داود پاک طینت/محدودیت‌های ارزی، نوسانات بازار داخلی و تحریم‌های خارجی از جمله چالش هایی هستند که اقتصاد ایران به شدت با آن ها دست و‌ پنجه نرم می کند.
صنایع بزرگ برای خلق و حفظ یک منبع پایدار ارزی در شرایط تحریم و نوسان، حفظ اشتغال در شرایط رکود داخلی، ایجاد انگیزه برای ارتقای کیفیت و استانداردها، کاهش وابستگی به بازار ناپایدار داخلی و در نهایت حرکت به سمت تقویت‌ برند ملی و دیپلماسی اقتصادی چاره ای ندارند جز اینکه به ستون فقراتی پایا و پایدار بیاندیشند.
پرسش اساسی این است که ستون فقرات صنایع بزرگ در شرایط فعلی اقتصاد ایران چیست؟
صاحب نظران و فعالان اقتصادی و صنعتی به خوبی می دانند که صادرات می تواند نقش این ستون فقرات را برای صنایع بزرگ ایفا کند ولی این ستون، نیازمند تقویت، بازنگری و سیاست‌گذاری هوشمندانه است. تا صنایع بزرگی چون فولاد و کاشی که ظرفیت‌های بالقوه‌ی عظیمی دارند در عمل بتوانند سهم‌شان را از بازار جهانی دریافت کنند.

منابع غنی سنگ‌آهن، نیروی انسانی متخصص و زیر ساخت‌های تولید، می‌تواند صنعت فولاد ایران را به یکی از بازیگران اصلی بازار جهانی تبدیل کند. اما هزینه‌های بالای بانکی، نبود مشوق‌های صادراتی، ناترازی انرژی و ضعف در زنجیره فروش خارجی، مانع از تحقق این ظرفیت‌ها شده‌اند و نقش آفرینی صنایع بزرگی مثل فولاد و کاشی در عرصه جهانی را با چالش مواجه کرده اند.
چه باید کرد؟
باید با اراده ای جمعی، همه نهادهای مرتبط و مراکز تصمیم گیری تلاش کنند تا هزینه‌های گشایش اعتبار اسنادی کاهش یابند و صنایع، مشروط به تقویت استانداردهای کیفی از تسهیلات مالی با بهره پایین برخوردار شوند تا بتوانند به توسعه بازارهای هدف و تسهیل مسیر صادرات بپردازند و البته نگاه فرابخشی و هم افزایی در نهادهایی مانند وزارت صمت، بانک مرکزی، گمرک و بخش خصوصی تاثیر مهمی در  صادرات دارد و این نهادها باید صادرات را نه فقط یک عدد در تراز تجاری؛ بلکه بازتابی از توان تولید، کیفیت مدیریت و قدرت برند ملی بدانند و یاد داشته باشند که اگر قرار است اقتصاد ایران تاب بیاورد، باید از ستون فقرات پایا و قابل اتکایی به نام صادرات برخوردار باشد.

دانش آموخته علوم ارتباطات اجتماعی