برای تصمیم‌های کلان نیاز به پژوهش داریم

برای تصمیم‌های کلان نیاز به پژوهش داریم

مهدی پازوکی

با توجه به شرایط اقتصادی کشور، یکی از مهمترین کار‌هایی که باید انجام دهیم این است که فضا‌های اقتصادی کشور را برای تولید بیشتر، بازتعریف کنیم. ما در یک جهالت اقتصادی قرار داریم و بخشی از مشکلاتی که در زمینه کاهش شاخص‌های اقتصادی داریم به همین جهالت باز می‌گردد. ما نمی‌توانیم با طرز تفکر ارتجاعی و غیرمدرن در بازار‌های بین الملل، حرفی برای گفتن داشته باشیم. این که برخی می‌گویند، چون برخی ادارات و سازمان‌ها پنجشنبه‌ها سر کار نمی‌آیند یا نیمه وقت سر کار هستند، به طور رسمی کل ادارات را پنجشنبه‌ها تعطیل کنیم، یک تفکر اشتباه است. این نوع استدلال چه تفکر منطقی را پشت خود دارد؟ اتفاقا این چنددستگی در نظام اداری کشور و این که ادارات و سازمان‌ها به هر شکلی که مایل باشند عمل می‌کنند و برخی تعطیل هستند و برخی دیگر باز، یا ساعات کاری ادارات سلیقه‌ای تغییر می‌کند، یکی از ایرادات بزرگ است.

اگر قدرت اقتصادی ما به شکلی بود که پول ملی ما «ریال» از ارز‌های مسلط بر بازار‌های بین المللی بود، هیچ اشکالی نداشت که اینگونه تصمیم گیری می‌کردیم، اما در شرایطی که ریال ما، از ارز‌های بسیار ضعیف محسوب می‌شود، این نوع تصمیم گیری‌ها منطقی به نظر نمی‌رسد. تمام کشور‌های حاشیه خلیج فارس، ساعات اداری و بانکی خود را به شیوه‌ای تنظیم می‌کنند که بتوانند با بازار‌های جهانی در ارتباط باشند. پنجشنبه و جمعه که ما تعطیل باشیم و شنبه و یکشنبه هم آن ها، یعنی عملا چهار روز را از دست داده ایم؛ بنابراین عملا خودمان با دست خودمان، دست به فرصت سوزی می‌زنیم. پرسش من از مجلس که چنین لایحه را مطرح می‌کند، این است که در شرایطی که نیاز به رشد و توسعه اقتصادی داریم چرا طرح کاهش ساعت کاری و طرح تعطیلی روز‌های مهم کاری را ارائه می‌کنیم؟ بسیار پسندیده خواهد بود اگر مجلس، مبنا و اساس پیشنهاد ساعات کاری و روز‌های تعطیل را بر اساس پژوهش‌های مستند، به اهالی رسانه و پژوهشگران ارائه کند تا بدانیم این تغییرات قرار است چه تاثیری بر اقتصاد کشورمان بگذارد.

اگر نیازی به ساعات کاری فعلی نداریم پس چرا بسیاری از ادارات دولتی مدام به کارمندان خود اضافه کاری پرداخت می‌کنند؟ بر اساس اطلاعات سازمان امور اداری، پرسنل سالانه میلیارد‌ها تومان اضافه کاری می‌گیرند. درواقع به طور متوسط هر نفر ۱۰۰ ساعت در ماه اضافه کاری می‌گیرد. البته بسیاری از افراد اضافه کاری نمی‌گیرند، بلکه به معنای نوعی کمک، اضافه حقوق می‌گیرند. در اغلب ادارات هر پرسنلی حدود ۵ میلیون تومان رفاهیات می‌گیرد،‌ای کاش رئیس سازمان امور اداری کشور به این موضوعات توجه بیشتری می‌کرد. از اواخر دهه هفتاد بود که سیستم پاداش و بازنشستگی وارد سیستم بودجه ایران شد، ولی اکنون به مسیری اشتباه رفته است. به خاطر همه این برنامه ریزی‌های اشتباه است که بسیاری از افراد که در سنین بازنشستگی قرار دارند، از روش‌های مختلفی برای افزایش سن بازنشستگی خود و به تعویق انداختن بازنشستگی استفاده می‌کنند. ما ده‌ها هزار کارمند از پایین رده تا بالارده داریم که تمایلی به بازنشستگی ندارند.